Muziek3

Als je gaat,
dan spelen we nog één keer.

lees verder

Muziek maken was voor Leny een manier om te ontspannen en alle zorgen even te vergeten.

Leny was 62 jaar toen ze overleed. Moeder van 4 prachtige dochters en oma van 8 lieve kleinkinderen. Nu, iets meer dan 4 jaar later, kijken we met haar man Jo (68 jaar) terug op het fijne leven dat ze met z'n allen hadden. Het leven waarin muziek maken én Fortissimo centraal stonden.

*De afbeeldingen zijn om privacyredenen gefingeerd.

De ogen van Jo beginnen meteen te stralen als hij vertelt hoe hij Leny leerde kennen. "Ik was 23 jaar, toen ik haar eindelijk aan durfde te spreken op de 'Breetse Kermis'. Ik kende haar al langer, sterker nog, ik zag haar iedere dag, we werkten zo ongeveer voor hetzelfde bedrijf. Maar met een biertje op gaat alles toch makkelijker. Ik had al eerder gehoord dat haar relatie voorbij was, dus na dat biertje greep ik mijn kans.
Leny was enorm fanatiek lid van Showorkest Harmonie Fortissimo, ze vroeg dan ook meteen of ik een keertje mee wilde naar een repetitie. Na die eerste repetitie was ik, voordat ik het wist, ook lid. En ik ben er nooit meer weggegaan."

Leny speelde in de drumband van Fortissimo. "Toen ze in verwachting was, stopte ze met drummen, maar toen de kinderen oud genoeg waren ging ze terug naar het oude nest en begon ze met het spelen van de klarinet." vertelt Jo.

Clarinet

Alle vier de dochters van Jo en Leny zijn net zo muzikaal als hun moeder en behalve lid, zijn twee van hen ook docent binnen de muziekvereniging. Of beter gezegd, de muziekfamilie, want zo voelt het volgens Jo. "Het is één grote familie, kinderen mogen overal mee naartoe en worden overal in betrokken. Het voelt warm en echt."

Als Jo verder vertelt over Leny en hun leven samen blijven zijn ogen stralen. Hij was zo trots op haar kracht en doorzettingsvermogen. "Leny werkte in de zorg. Hiervoor heeft ze toen de twee oudste al op de middelbare school zaten nog een opleiding gevolgd. Op je 45ste nog tussen de meiden van 18 een opleiding voor 'Verzorgende IG' volgen is al niet niks. Maar dan ook nog met vier opgroeiende kinderen en een huishouden. Het was af en toe echt knokken. Maar Leny hield vol en ging er helemaal voor."
Jo vertelt dat hij af en toe de zolder opruimt en laatst haar cijferlijsten tegenkwam.
"Super hoge punten, daar deed ze het voor."

Rode draad
De rode draad in het leven van Jo en zijn Leny was niet alleen muziek, maar ook de kinderen en kleinkinderen." Soms ook een donkerrode draad hoor" roept Jo lachend. "Het is super leuk om te zien dat we er nu heel makkelijk met elkaar over kunnen praten, ook over hoe we ze vroeger regelmatig achter het behang konden plakken.

Wij zijn altijd een hele hechte familie geweest en dat zijn we gelukkig nog steeds. Wij vonden het allebei heel erg belangrijk dat de familieband werd gezocht én gevonden in het simpele, het kleine.... niet in het grote.
En ik vind het nu heel erg fijn om te zien dat, dat nu nog steeds zo is. Pasen of Kerstmis? De meiden hoeven zich van mij niet in de meeste onmogelijke bochten te wringen om allemaal tegelijk thuis te zijn. En toch regelen ze het onderling dat we samen Pasen en Kerstmis vieren. Dat geeft wel aan dat ze nog steeds graag met z'n allen bij elkaar zijn en sommige tradities in ere houden.
Leny was helemaal gek van tradities en kroop met het eieren zoeken met Pasen het liefste met de kleinkinderen onder de tafel. Zelfs toen ze het eigenlijk fysiek niet meer aan kon. "Moe, nee hoor, laat me toch, ik kruip nog lekker even door." Altijd positief die Leny... zijn Leny.
Die positiviteit heeft haar ook door haar ziekte heen gesleept, vertelt Jo. "Ik ben er van overtuigd, omdat ze zo positief in het leven stond, het nog een paar jaar langer heeft geduurd."



Keukentafel
5 jaar heeft het ongeveer geduurd, totdat ze ons ineens aan de keukentafel verliet. Jo Bruijnen

Jo gaat zijn verhaal verder. "Leny gaf op een dag aan dat ze naar de dokter ging. Er zat iets in haar buik wat niet goed voelde. De huisarts stuurde haar meteen door naar het ziekenhuis voor verder onderzoek. Al gauw bleek dat het niet goed was en een zware operatie volgde."
In de veronderstelling dat ze alles weg hadden gehaald gingen Jo en Leny daarna op hun eigen optimistische manier verder met hun leven. De controles na een jaar zorgden daarom voor een enorme tegenslag.
"De kanker was terug en Leny zei meteen: Jo, nu is het is afgelopen. Wat ik ook zei, ze was enorm resoluut, dit was het.

We konden er samen heel goed over praten en deden dat dan ook vaak. Vooral Leny was er ontzettend open en eerlijk over. En ik? Ik vond het vreselijk moeilijk om te bevatten dat ik zonder haar verder zou moeten. Ik dacht ook vaak: jij hebt makkelijk praten Leen, hoe moet ik dit doen als jij er niet meer bent?
Hoe vaak ze ook zei dat het wel goed kwam, ik zag het op dat moment niet voor me."

Door tot het einde
Leny bleef zelf continu de knop omzetten en ging door tot het einde. Niet alleen het spreekwoordelijke einde. De repetities op vrijdag waren haar uitlaatklep, daar bleef ze naartoe gaan om te ontspannen.

Tot 22 november, het Sinterklaasconcert van Fortissimo, maakte Leny nog muziek. De bühne oplopen was doodvermoeiend voor haar, maar ze ging gewoon.
"De dag na het concert zat Leny de krant te lezen, hier aan de keukentafel", vertelt Jo zachtjes. "Ik was aan het stofzuigen en bedacht me dat ik ook nog wel even kon dweilen. Ik wilde het Leen eigenlijk even vragen, maar besloot het gewoon te doen. Het zou mijn laatste vraag aan Leny zijn geweest, want ineens viel ze om.

Legestoel
Het grote orkest speelde in Domani, alleen de stoel van Leny bleef leeg. Jo Bruijnen

"En dan gaat alles als die spreekwoordelijke film aan je voorbij. Alles moet in sneltreinvaart worden geregeld. Thuis in haar eigen omgeving hebben we de kist gesloten en echt afscheid van haar genomen. Het was zo fijn om haar nog even dichtbij ons te hebben. Voor de uitvaart zochten we vanzelfsprekend muziekstukken uit die Leny mooi vond. Deze stukken hakken er daarna wel elke keer in als je ze hoort. Maar nu, hoe meer tijd eroverheen gaat, is het eigenlijk best fijn om ze te horen. Heftig, maar stiekem ook heel erg mooi."

De uitvaart in een roes
"De uitvaart maak je mee in een roes." vertelt Jo rustig verder. "De meiden hebben samen haar levensverhaal voorgelezen en zo, allemaal op hun eigen manier, hun moeder herdacht. Ze vormden een eenheid, meer dan ooit."

Het grote orkest speelde in Domani, alleen de stoel van Leny bleef leeg.
Jo schrok van alle belangstelling en de grote drukte. "Iedereen was er gewoon, voor ons én voor Leen. Bij het verlaten van Domani vormden alle leden van Fortissimo een erehaag voor Leny. Ik ben blij dat we de hele uitvaart hebben gefilmd, zo kan ik het nu af en toe nog terug kijken. Hoe moeilijk dat in het begin ook was, zo fijn en rustgevend vind ik het nu.

Hoeveel we er ook over hebben gesproken samen, op het moment dat je een uitvaart moet regelen zit je met z'n allen rond de tafel en weet je het eigenlijk niet meer precies. Op dat moment voelde Lobke als een vijfde dochter aan die tafel. Een luisterend oor dat ervoor zorgde dat iedereen zijn zegje mocht doen en in zijn waarde werd gelaten."

En nu? Nu brandt Jo ieder dag een kaarsje voor zijn Leny, ligt er een kussen op haar stoel, gemaakt van haar trui. Alsof ze er soms nog eventjes is.

Voor Jo en Leny was muziek iets dat hun band versterkte. Maar ook voor hun vier kinderen is muziek een rode draad in hun leven. Wanneer iemand in je familie overlijdt zijn rituelen als deze belangrijk voor een persoonlijk en gedenkwaardig afscheid. Uitvaartverzorging Van der Laan helpt je graag om van jullie ritueel, jullie uitvaart te maken.

 

Lees meer verhalen

Ontwerp zonder titel 16

Ik sta elke familie met liefde bij.

Lees het verhaal
8 X9 A7213 2

"Ons gezamenlijke doel: het afscheid van een dierbare zo mooi mogelijk maken."

Lees het verhaal
Gesprek met kim

"Kleine stapjes maken het verschil"

Lees het verhaal
Hans2

"Ik stel mezelf altijd de vraag hoe ik zelf bijgestaan zou willen worden"

Lees het verhaal
Social Media Post 3

‘Je wordt ouder mama…geef het maar toe..’

Lees het verhaal
Andre Rouwbus

“Pas als de mensen tevreden zijn, dan ben ik dat ook”

Lees het verhaal
Alsjegaat trouwen

Als je gaat...
Dan verras ik je nog één keer

Lees het verhaal
Appen

Als je gaat,
dan appen we nog één keer.

Lees het verhaal
Van der laan uitvaart venlo

Als je gaat,
dan schrijven we nog één keer.

Lees het verhaal
Adobestock 140825492

Als je gaat,
dan luisteren we nog één keer.

Lees het verhaal
Adobestock 82364363

Als je gaat,
wandelen we nog één keer.

Lees het verhaal