Alles sal regt kom

De ‘eerste golf’ was heftig, veel mensen overleden, uitvaarten waren aan de orde van de dag en het aantal aanwezigen bij een uitvaart werd steeds bijgesteld, van drie naar acht, tot vijftig of vijfenzeventig.

Wél horeca, geen horeca, mondkapje, afstand, wél handen schudden, werd niet condoleren, livestreams deden hun intrede en erehagen werden gevormd.

De vaccinatiecampagne werd gestart en na de oudere en kwetsbare mensen kwam langzaam maar zeker iedereen aan de beurt.

Euforie? Of toch niet?

Euforie alom, want nu het merendeel gevaccineerd was, zouden we onze vrijheid terug krijgen. En ja, bij uitvaarten werd er een heleboel weer losgelaten en gingen we terug naar ‘normaal’.

Stoelen werden weer aaneengesloten teruggeplaatst in de aula en de aantallen tijdens het samenzijn mochten weer omhoog, openbare rouwbezoeken, geen mondkapjes meer.

Families en nabestaanden waren blij en opgelucht, corona leek verbannen, althans tijdens een uitvaart.

Helaas loopt het aantal besmettingen weer enorm op, het aantal opnames in ziekenhuizen ook en het aantal overledenen met corona zien wij ook weer toenemen.

Dus…aangescherpte maatregelen, mondkapje op, maximum aantal mensen terugschroeven en afstand houden. Prima, flexibel als we zijn als uitvaartverzorgers, voeren we deze maatregelen weer uit en leggen ze ook uit als mensen het even vergeten.

Trots ben ik wel op het feit dat wij nagenoeg geen besmettingen hebben gehad, niet onder collega’s, niet in ons uitvaartcentrum. We doen dus blijkbaar iets goed.

Verdrietig word ik (en ook een beetje boos) van de tweedeling die dreigt te ontstaan.

Ik vind er van alles van

Ik vind er van alles van, maar houd meestal mijn mond.

Leven en laten leven vind ik een groot goed, net als ons gezond verstand en de nuance. Vrijheid van meningsuiting omarm ik, maar probeer daarin met respect voor elkaars mening en beweegredenen te handelen. Ik heb de oplossing zeker niet voorhanden, pretendeer ook geen expert te zijn. Wél een ervaren doorwerker in deze barre en bizarre tijden, soms thuis, maar meestal op de werkvloer. De plek waar veel gedeeld wordt en de plek die mij erg dierbaar is.

Ik hoop dat de tijd zorgt voor nuance en dat het gezond verstand zal zegevieren.

Het is er en we hebben er mee te dealen, alles sal regt kom.

Marieke Vliegenberg