Luchtballonen

De dag waarop je moeder sterft

lees verder

 

We doen ons werk met passie, we zijn betrokken en empathisch en we komen dicht bij mensen. Op dit moment weliswaar niet letterlijk, maar op afstand kun je ook erg nabij zijn merken we. En ook die afstand went...meestal.

Maar afstand bewaren, fysiek en emotioneel, is soms een behoorlijke uitdaging. Families kunnen je ongemerkt in hun leven ‘zuigen’, of de klik is zo groot dat het bijna voelt of je onderdeel van de familie wordt. Dat is mooi, maar kan ook een valkuil zijn soms.

Of, zoals helaas nu het geval is, gebeurt er in je persoonlijk leven iets heel heftigs waardoor afstand bewaren heel lastig wordt.

Als je moeder ziek is en niet meer beter wordt
Mijn moeder is ziek en wordt niet meer beter. Dat weten we sinds een maand en sinds een maand zit ons gezin in de rollercoaster waarin de gezinnen die ik begeleid ook zitten. Dat is een worsteling en het vreet energie.

Het schept gek genoeg ook een band, want je kunt je nóg beter inleven in het verdriet van de mensen. Maar het is ook confronterend en bij tijd en wijle té dichtbij.

Ik ben blij en dankbaar met dit werk en dat ik ‘gewoon’ mijn dagelijkse routine die nooit hetzelfde is, kan doorzetten.

Maar als de dood dan opeens zó dichtbij komt, is het even andere koek. De uitvaart van mijn eigen moeder zit er aan te komen en ik worstel soms met mijn rol. Dan ben ik de dochter, dan weer ben ik de professional die vanuit mijn ervaring tips geeft, luistert en meedenkt.

De dochterrol zal ik zeker pakken als het zo ver is, dat heeft een collega mij nog fijntjes op het hart gedrukt.

Maar voor nu dompel ik me graag onder in de rol van uitvaartverzorgster. Die rol ken ik, past als een heerlijke jas en het is voor mij ook een overlevingsstrategie. Geen vlucht, maar een manier om op de been te blijven en niet ten onder te gaan. Ruimte voor emoties zeker, ik huil bij mooie muziek en bij iedere uitvaart ( dat deed ik toch al, maar nu net iets sneller en iets meer om mijn eigen verdriet, eerlijk is eerlijk).

Dochterrol
Ik bewaak mijn grens hier wel in en ik ben blij met het vangnet van lieve collega’s om me heen en begripvolle families. Daardoor kan ik gewoon mijn werk blijven doen, want dat is wat ik kan en waar ik goed in ben. En baken van rust en vertrouwen in een hectische tijd. Alles sal reg kom en zo niet, dan toch.

De dag waarop je moeder sterft vrees ik met grote vrezen, maar ik weet zeker dat ze het mooist mogelijke afscheid krijgt wat zij kan wensen. Haar wensen heeft ze met ons besproken en ik heb alle vertrouwen in mijn collega’s zodat ik, als het zo ver is, de dochterrol op me kan nemen. Een rol die me soms minder goed af gaat dan die rol als uitvaartverzorgster. Een stukje beroepsdeformatie is mij niet vreemd. Maar die rol van dochter zal ik als het zo ver is zeker met liefde en vertrouwen pakken en voelen.

Tot die tijd plukken we de mooie momenten uit iedere dag en koester ik die dierbare momenten.